طراحی لباس های نمایشی

پس از جمع آوری اطلاعات اولیه نوبت به مصاحبه با بازیگران، کارگردان، منشی و طراح صحنه می‌رسد. در این قسمت افراد انتظارات و تفکرات خود را درباره‌ی شخصیت‌ها، رنگی که برای لباس یا هر شخصیتی می‌بینند، میزان آزادی که در لباس خود نیاز دارند، خلاقیتی و نو آوری که دوست دارند در لباس هایشان نمایش داده شود و… بیان می‌کنند.
گاهی اوقات سناریو و داستان راجع به یک موضوع کاملا انتزاعی است و حتی نسخه‌ی اولیه‌ای برای الهام گیری وجود ندارد. در این دست موارد طراح لباس تنها با تکیه بر تصورات کارگردان و خلاقیت خود طراحی لباس را انجام می‌دهد.
در نتیجه‌ی جمع آوری تمامی این اطلاعات، کتابچه‌ای از عکس های مورد نیاز، توضیحات، طرح های اولیه، توضیحاتی از نسخه‌‌ی کتاب یا فیلم های قدیمیِ سناریو، مدل اکسسوری و کلاه های هر شخصیت، رنگ های مورد نیاز برای طراحی لباس هر شخصیت و… است که مسیر طراحی لباس را مشخص می‌کند.
گاهی طراحان برای طراحی لباس‌ها از اطلاعات و نوشته های نسخه های قدیمی فیلم، کتاب یا کارتون و انیمیشن های موجود الهام می‌گیرند. برای مثال طراح لباس های نمایشی فیلم «زنان کوچک» و برنده‌ی اسکار سال ۲۰۲۰  خانم ‌ Jacqueline durra در مصاحبه هایش اینگونه توضیح داد: برای طراحی لباس هر شخصیت رنگ های منحصر بفردی درنظر گرفته شده بود و برای انتخاب پالت اصلی رنگی از متن داستان جایی که مادر به دخترش «جو » دفتری را هدیه‌ی کریسمس می‌دهد، الهام گرفته شده بود.

پس از جمع آوری کامل اطلاعات نوبت به طراحی لباس‌ها می‌رسد. در این مرحله طراحان با استفاده از خلاقیت و تصورات خود شروع به طراحی می‌کنند و برای هر شخصیت نزدیک به ۱۵ یا ۲۰ لباس طراحی می‌کنند.
پس از به اتمام رسیدن طراحی‌ها برای هماهنگی بیشتر رنگ و بافت لباس با صحنه و شخصیت‌ها با کارگران و طراح صحنه صحبت می‌شود و در صورت نیاز نقص های موجود رفع می‌شود و در نهایت طرح‌ها نهایی می‌شوند. تعداد طرح های نهایی شده‌ی شخصیت های اصلی فیلم وابسته به صحنه و پلان های فیلم بوده و تعداد مشخصی ندارد. اما به طور معمول تعداد لباس‌های طراحی شده از ۱۰ تا ۱۵ عدد متغیر است.
سپس طرح های نهایی برای دوخت و اجرا به دست گروه خیاطان می‌رسد و در نهایت پس از آماده سازی و پرو لباس‌ها نوبت به اجرای نمایش و فیلم می‌رسد.
البته یک نکته‌ی مهم در طراحی لباس ها‌ی نمایشی، میزان بوجه‌ی تخصیص داده شده و انتظارات کارگردان است. گاهی اوقات به علت محدودیت بودجه و امکانات، کارگردانان انتظار دوخت لباس هایی دقیقا مانند لباس های اصلی هستند و یا حتی علاقه‌ی بیشتری به ساخت استایل های دوباره با لباس های قدیمی دارند و به همین علت تصور اشتباهی از این زمینه‌ی طراحی رایج شده است.