لباسی که همانند یک گیاه فتوسنتز می کند

از جالب‌ترین مباحثی که در طراحی لباس های امروزه مطرح است، ارائه‌ی طرح های جدید برای حفاظت از محیط زیست است که باعث شده تا تمامی هنرمندان، مهندسان و مخترعان دست به دست هم دهند و راه های جدیدی برای زندگی کم‌ خطر انسان برای محیط زیست پیدا کنند.

تا به حال راه های زیادی برای حل این مسئله مطرح شده از جمله استفاده از لباس های دست دوم،‌ بازیافت لباس های استفاده شده،‌ تلفیق لباس های قدیمی با مواد جدید و… که البته هرکدام ویژگی های خاص خود را دارند. اما در این بین طراح و محقق ایرانی کانادایی خانم رویا عقیقی موفق شده است تا با استفاده از جلبک‌ها لباس هایی طراحی کند که همانند گیاهان تنفس می‌کنند و کربن دی‌اکسید را به اکسیژن تبدیل می‌کنند!

این لباس‌ها Biogarmentry نام دارد و علت طراحی آن‌ها کمک به حفظ سلامتی محیط زیست و مد پایداری است. پارچه‌ی این لباس‌ها دارای سلول های زنده‌ و تنفسی جلبک است. این طرح در سال ۲۰۱۹ موفق به دریافت جایزه‌ی Dezeen Awards در زمینه‌ی مد پایدار (طراحی لباس های سازگار با محیط زیست) شد. این پروژه با همکاری دو دانشگاه British Colombia (UBC) و Emily Carr و به سر پرستی خانم عقیقی انجام شد.

خانم عقیق در این باره گفت: این طرح یک تغییر اساسی در نحوه‌ی پوشش مردم ایجاد خواهد کرد. این لباس‌ها نحوه‌ی ارتباط افراد با لباس‌ها را تغییر خواهد داد و جامعه‌ را به سمت شکل گیری آینده‌ی با آگاهی و حفاظت از محیط زیست سوق خواهد داد.

برای طراحی اولین پارچه‌ی زنده‌ی دنیا از نوعی جلبک تک سلولی به نام chlamydomonas reinhardtii استفاده شده است که در بافت نانو پلیمر این لباس‌ها زندگی می‌کنند. این پارچه در برخورد با بدن حس پارچه‌ی کتان را تداعی می‌کند و به عنوان اولین پارچه با قابلیت فتوسنتز و بافته نشده شناخته می‌شود.

مصرف کنندگان این لباس باید همانند گیاهان خانگی یا آپارتمانی از آن‌ها مراقبت و نگهداری ‌کنند. این لباس‌ها توانایی زنده ماندن و استفاده‌ی طولانی مدت را دارند و راهی جدید برای حفاظت از محیط زیست است. این راه جایگزین استفاده‌ی چندباره‌ی لباس و دور ریختن یا بازیافت آن است.

برای نگهداری از این لباس‌ها کافی است تا آن را در مقابل نور خورشید قرار دهید و یک بار در هفته آب روی آن اسپری کنید. شاید برای شما جالب باشد که بدانید این لباس‌ها هیچگان نیازی به شست و شو ندارند!

خانم عقیق ادامه دادند: زنده نگهداشتن لباس باعث می‌شود تا فرد ارتباط عاطفی با آن برقرار کند. از آنجایی که چرخه‌ی زندگی پارچه های فتوسنتز کننده ارتباط مستقیمی با نحوه‌ی نگهداری آن دارد،‌ نگهداری از آن‌ها به عنوان یک بخش مهم باعث طولانی شدن مدت زمان استفاده از این لباس‌ها می‌شود و باعث استفاده‌ی کمتر و کوتاه مدت افراد از لباس های متفاوت می‌شود.

با تبدیل کربن دی اکسید به اکسیژن این لباس‌ها می‌توانند به سادگی محیط اطراف مصرف کننده‌ی لباس را لذت بخش کند. همچنین فرد با تنفس اکسیژن بیشتر بدن سالم‌تری خواهد داشت و احتما ابتلا به بیماری های قلبی، تنفسی و آلزایمر در او کاهش خواهد یافت. همچنین پوشیدن این لباس در میزان انبوه و گسترده باعث کم شدن میزان کربن دی‌اکسید در کره‌ی زمین خواهد شد!

در نهایت پس از استفاده‌ی فرد از این لباس های زنده می‌توان باقی مانده‌ی آن را به خاک و موجودات خاکی برای تغذیه و از بین رفتن پارچه سپرد و از بابت آلوده کردن خاک به مواد ناخواسته نگران نبود. در حال حاضر این پارچه‌ها نزدیک به یک ماه زنده هستند اما اگر مصرف کننده به خوبی از آن استفاده و مراقبت کند، امکان نگهداری آن در طولانی مدت وجود دارد.

درحال حاضر تحقیقات اولیه برای تولید این پارچه‌ها به صورت گسترده و عمومی توسط آزمایشگاه مهندسی پیشرفته‌ی مواد و آزمایشگاه گیاه شناسی دانشگاه UBC انجام شده است. خانم عقیقی در حال حاضر به عنوان طراح در آزمایشگاه مواد هلند فعالیت می‌کنند.