چرا لباس های غیر قابل فروش...

چرا لباس های غیر قابل فروش طراحی می‌کنند؟

صنعت مد گستره‌ای از طرح ها و سبک های متفاوت و تلفیقی از هنر و خلاقیت است. درواقع یک لباس جلوه‌ی هنر و همکاری افراد حرفه‌ای مانند طراحان لباس، خیاطان، مدیران و… است.

اما چرا گاهی اوقات لباس هایی طراحی می‌شود که قابلیت پوشش و فروش ندارند؟

چرا این لباس ها عجیب غریب و گاهی خنده‌دار هستند؟

در صنعت مد طراحان لباس مجموعه‌ی لباس‌ها را به دو صورت کلی لباس های‌ روزانه و لباس‌های هنری طراحی می‌کنند.

مجموعه های روزانه به چشم همگی ما آشناتر هستند و نقش پررنگ‌تری در زندگی ما دارند اما مجموعه های هنری جنبه‌ی خاص‌تری دارند و برای استفاده‌ی روزانه طراحی نشده اند.

هدف طراحان از ارائه‌ی مجموعه های خاص‌تر و لباس های هنری‌تر رساندن یک مفهوم به خصوص است.

در واقع در این نوع مجموعه‌ها پروسه‌ی طراحی از یک منبع الهام شروع می‌شود. منبع الهام در طراحی لباس یعنی هر موضوع، شکل یا داستانی که الهام بخش بوده و کل طراحی لباس‌ها بر پایه‌ی آن طراحی می‌شوند. به طور معمول طراحان در این شیوه‌ی طراحی و تولید لباس، برای هر مجموعه داستانی را نقل می‌کنند.

این داستان ها به شکل مجموعه‌های لباس نقل می‌شوند و به همین علت مجموعه های لباس ظاهر روزمره و معمولی ندارند و خاص هستند.

این لباس های خاص به طور معمول برای فشن شو ها طراحی می‌شوند اما می‌توانند به عنوان کالایی لوکس برای افراد خاص پسند هم باشند و البته به طور معمول در فروشگاه های برند به فروش نمی‌رسند و برای خرید آن‌ها باید به خانه های مد مراجعه کرد.

و اما این نوع طراحی پارچه و لباس، یک سبک است.

سبک اوت کوتوق که به معنی طراحی لباس های خاص، پُرکار، زمان‌بَر و گرانتر از حد معمول هستند.

همچنین در طراحی یک قطعه‌ی هنری محدودیتی وجود ندارد و لباس‌ها می‌توانند قابلیت پوشش روزانه و راحتی نداشته باشند چون هدف در این نوع طراحی نشان دادن هنر است.

درواقع طراحان لباس در مجموعه های کوتوق یا اوت کوتوق که یک واژه‌ی فرانسوی است جنبه‌ی هنری و عمیق‌تری از تفکراتشان را به نمایش می‌گذارند.

برخی از این لباس ها پس از فشن شو هیچگاه دوباره پوشیده نمی‌شوند و پس از اتمام اجرا مستقیم به موزه های خاص لباس می‌روند.

این سبک یکی از بالاترین جایگاه هایی است که یک طراح لباس یا طراح دوخت (خیاط) حرفه‌ای در زمینه‌ی کاری خود می تواند به آن برسد.

اما اوت کوتوق دقیقا چیست؟

اصطلاح اوت کوتوق haute couture از زبان فرانسه می آید و به معنی «دوخت سطح بالا» یا «فشن سطح بالا» است. از ویژگی های مهم این لباس‌ها می توانیم به دست دوز بودن، پارچه‌ های گران‌قیمت با بافت و دوخت خاص، طراحی منحصر بفرد، زمان‌بَر بودن و ماندگاری بالا‌ی این نوع لباس‌ها اشاره کنیم. در این نوع طراحی و دوخت حتی کوچکترین جزء لباس اهمیت بسیاری دارد.درواقع این زمینه‌ی طراحی نوعی گرامی داشت هنر دست و زمان است.

اوت کوتوق از کجا به وجود آمد؟

مفهوم اوت کوتوق از قرن ۱۷ میلادی زمانی که ملکه Marie Antoinette یا ماری آنتوانت دستور تشکیل صنف خیاطان را داد، به وجود آمد. در این زمان کاخ ورسای یا ا Versailles palaceمرکز فرهنگ و زندگی ثروتمندی بود. اما کم‌کم افراد دیگر نیز علاقه‌مند به لباس های مد روز و اشرافی شدند و به خیاطان پول زیادی می‌پرداختند تا برای آن ها از مدل لباس های اشرافی کپی کنند و به سایز آن‌ها لباس بدوزند.

این لباس‌ها در آن زمان به معنی شخصی دوزی یا دوخت برای افراد خاص بود و این روند کما بیش ادامه داشت تا سال ۱۸۵۸ که فرد انگلیسی به نام Charles Frederick Worth به پاریس رفت و اوت کوتوق را به معنی امروزه رواج داد. او اولین فردی بود که خانه‌ی مد خودش را به نام House of Worth افتتاح کرد، کارگاهی برای طراحی و دوخت لباس‌ها آماده کرد و به صورت اختصاصی برای مشتریان کار دوخت لباس انجام ‌داد. در واقع او اولین کسی بود که به طراحی لباس معنی داد و طراحان لباس را هنرمند معرفی کرد.

پس از آن به علت جلوگیری از کپی شدن طرح ها اتحادیه‌ی federation de la haute couture به وجود آمد که طبق استاندارد های خاصی به افراد و برند‌ها اجازه‌ی داشتن خانه‌ی مد کوتوق را می‌دهد.

در حال حاضر برخی لباس های اوت کوتوق را پوست دوم می‌دانند و برخی نیز به علت نهایت زیبایی و اوج هنر آن را دوست دارند.

این نوع لباس‌ها به اندازه‌ای گران‌قیمت هستند که برخی از افراد محدود جامعه مانند سلبریتی‌ها و افراد قدرتمند می‌توانند آن ها را بخرند.

چرا به این کلمه اوت کوتوق می‌گوییم؟

گرچه بنیانگذار این نوع سبک و طراحی فردی انگلیسی زبان بوده است اما کلمه‌ی انتخاب شده از زبان فرانسوی است.

در حال حاضر برخی به این کلمه اوت کوتوغ هم می‌گویند زیرا معتقد هستند که طبق آوا شناسی زبان فرانسوی، این حرف مانند غ زبان عربی از ته حلق باید تلفظ شود. اما طبق آوا شناسی زبان فاسی حرف غ و ق تفاوتی ندارند و مانند یکدیگر تلفظ می‌شوند.

در عین حال بعضی دیگر معتقد هستند که کلمه‌ی اوت کوتور صحیح است زیرا فرد بنیانگذار انگلیسی زبان بوده و در حال حاضر بیشتر اینگونه خطاب می‌شود.

در نهایت تلفظ این کلمه به زبانی که از آن آموحته‌اید و نوع صحبت شما بستگی دارد و نوع تلفظ وابسته به انتخاب شما است.

شما چه فکر می‌کنید؟

این مقاله به شما کمکی کرد؟